Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΔ) είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες εμμονικές σκέψεις τις ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς οι οποίες συχνά οδηγούν σε καταναγκαστικές πράξεις ή καταναγκασμούς.

Η υπεργενίκευση αφορά έναν τύπο γνωστικών διαστρεβλώσεων, κατά τον οποίο το άτομο θεωρεί ότι μια αρνητική έκβαση μιας εμπειρίας  θα επαναλαμβάνεται συνεχώς και σε άλλες εμπειρίες.

Συχνά συναντάμε ανθρώπους γύρω μας που δουλεύουν όλη μέρα ή τρέχουν συνέχεια να βοηθήσουν τους άλλους με αποτέλεσμα να μην τους μένει καθόλου προσωπικός χρόνος.

Με τον όρο αναβλητικότητα εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία δημιουργούμε λόγους για τους οποίους μπορούμε να αφήσουμε σημαντικά πράγματα για αργότερα και να δώσουμε προτεραιότητα σε άλλα πράγματα, λιγότερο σημαντικά και πιο ευχάριστα για μας. 

Τι είναι το συναίσθημα;
Το συναίσθημα είναι ένα σύνολο σχετικά αυτοματοποιημένων λειτουργιών προσαρμογής μας στο περιβάλλον, που έχουν στόχο να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά μας χωρίς να απαιτούν αναλυτική σκέψη από την πλευρά μας.

Τι να μην ευχηθείς σε κάποιον αν θέλεις να τον δεις ευτυχισμένο Ποια είναι η χειρότερη ευχή που μπορείς να πεις σε κάποιον; Είναι μια ευχή που όλοι δίνουμε ο ένας στον άλλον αυτόματα. Χωρίς να το σκεφτούμε. Αυτή την ευχή προβλέπεται να λέμε. Έτσι μάθαμε.

Το προληπτικό άγχος είναι υπερβολική ανησυχία για ένα μελλοντικό γεγονός. Θα μπορούσε να είναι ένα προγραμματισμένο γεγονός, όπως μια νέα δουλειά ή μια πιθανή απειλή, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Εμφανίζεται με πολλούς τύπους αγχώδους διαταραχής.

Η καραντίνα επηρεάζει σημαντικά τις σχέσεις των ζευγαριών διογκώνοντας προϋπάρχουσες παθογένειες, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σύμβουλος ψυχικής υγείας, ψυχοθεραπεύτρια, και συνεργάτης του Ιατρείου Ψυχοεκπαίδευσης και Οικογενειακών Παρεμβάσεων στην Α’ Πανεπιστημιακή Κλινική της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Μίνα Μαρούγκα.

Η καθημερινότητα στις σύγχρονες πόλεις είναι συνυφασμένη με το άγχος. Συχνά νιώθουμε να κατακλυζόμαστε από άγχος στη δουλειά, στο δρόμο, στις κοινωνικές συναναστροφές. Ένα πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι βιώνουμε άγχος.

Το άγχος έχει χαρακτηρισθεί ως την σύγχρονη ασθένεια των ανθρώπων που βιώνουν έντονα συναισθηματικά την καθημερινότητά τους μέσα από διάφορα αδιέξοδα που δημιουργούνται.

Ο γρήγορος ρυθμός της σύγχρονης ζωής των μεγαλουπόλεων, το έντονο άγχος που διαβρώνει την ικανότητα των ανθρώπων να αντιμετωπίζουν τις καθημερινές εργασίες τους, εμφανίζοντας δυσκολίες προσαρμογής, σε ένα μεγάλο βαθμό μέσα από διαρκείς αλλαγές που συντελούνται σε όλους τους τομείς, οδηγούν σε τεράστια ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Μελετώντας την επίδραση του άγχους στα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών και έπειτα από έρευνες σε αρουραίους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το άγχος άλλαξε το επίπεδο ενεργοποίησης πολύ περισσότερων γονιδίων στον εγκέφαλο από ό,τι ένα χτύπημα στο κεφάλι.

Οι πανελλήνιες εξετάσεις και οι περίοδοι εξεταστικής, για τους μαθητές και τους φοιτητές αντίστοιχα, είναι χρονικά διαστήματα στα οποία φαίνεται πως κυριαρχεί το άγχος, η αγωνία, το stress και γενικώς πολλά ανεπιθύμητα συναισθήματα, ως αποτέλεσμα μιας ευρύτερα νευραλγικής περιόδου, κατά την οποία ο άνθρωπος καλείται να φτάσει στην επιτυχία.

Οι κακές διατροφικές συνήθειες, το άγχος και η ακατάλληλη φροντίδα του δέρματος αποτελούν μερικούς από τους σημαντικότερους παράγοντες εμφάνισης ακμής, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση "British Journal of Dermatology".

Το άγχος είναι πλέον διαδεδομένο συναίσθημα. Κανείς μπορεί να το συναντήσει στη δουλειά, αλλά και στην κοινωνική ζωή του. Τί συμβαίνει, όμως, με το άγχος του αθλητή; Για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό το άγχος, σε ένα βαθμό, μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στην επίδοση του αθλήματος τους. Γενικότερα η ψυχολογική κατάσταση ενός αθλητή πριν τον αγώνα είναι καθοριστικής σημασίας.

Θα τα καταφέρω; Θα αντέξω; Θα επιβιώσω; Χάνω το μυαλό μου; Τρελαίνομαι; Τι θα πούνε οι άλλοι για μένα; Τι να σκέφτονται άραγε; Μπορώ; Και αν δεν τα πάω καλά;

Το άγχος είναι ένα ακόμα συναίσθημα που μοιάζει πολύ με το φόβο, τόσο στα συμπτώματα του, όσο και στη λειτουργία του. Μας προετοιμάσει για κάποιο επικείμενο κίνδυνο. Το όλο «σύστημα» είναι κατάλοιπο των προγόνων μας που ζούσαν στα σπήλαια.

Μη μου θυμώνεις. Δεν σε αποφεύγω, απλώς μου είναι τόσο δύσκολο να βγω εκεί έξω. Μη με κατηγορείς, γιατί δεν το επιλέγω. Μη μου λες ότι φταίω, γιατί πραγματικά δε φταίω. Μη μου λες ότι είμαι αδύναμος, γιατί δεν γνωρίζεις τι δύναμη αντλώ καθημερινά.

Μπορεί ένα παιδί να έχει άγχος; Το άγχος έχει περιγραφεί σαν ένας διάχυτος φόβος ή κίνδυνος ο οποίος ξεκινά από μικρή ηλικία και μπορεί να γίνει χρόνιο. Το άγχος με την μορφή του φόβου, είναι μία φυσιολογική αντίδραση του ανθρώπου και αποτελεί μία προσαρμοστική αντίδραση σε μία επικείμενη απειλή.

Όλοι μας λίγο ή πολύ αγχωνόμαστε κάποιες φορές, είτε ως αντίδραση σε κάτι που βασίζεται στην πραγματικότητα όπως η πιθανότητα μιας αρρώστιας, είτε σε κάτι φανταστικό, όπως η πιθανότητα ότι …θα πεθάνω εαν δω μια αράχνη.

Άγχος. Μια λέξη που μπορεί να προκαλέσει πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων σε όλους μας. Η πλειοψηφία των ερευνητών έχουν κατονομάσει τον αιώνα που διανύουμε ως τον αιώνα του άγχους και της κατάθλιψης. Όλοι ανεξαιρέτως έχουν βιώσει τη συναισθηματική αυτή κατάσταση έστω και μια φορά στη ζωή τους. Και ειδικότερα οι γονείς.

Οι γυναίκες που έχουν άγχος στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, γεννούν κατά μέσο όρο νωρίτερα σε σχέση με εκείνες που δεν έχουν, δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Το μητρικό άγχος πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ενδέχεται να επηρεάζει την εγκεφαλική λειτουργία του βρέφους και να το καθιστά ευάλωτο στο άγχος μελλοντικά, σύμφωνα με νέα έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου "King's College".

Το άγχος στον αθλητισμό οφείλεται συνήθως στο φόβο του αποτελέσματος του αγώνα. Πολλές φορές οι αθλητές είχαν βιώσει κάποια αποτυχία στο παρελθόν, την οποία συνδέουν με το άγχος.

Το άγχος λόγω της επιστροφής στο σχολείο είναι αρκετά συχνό. Το μεγάλο διάστημα στο οποίο τα παιδιά δεν έχουν μια ρουτίνα ή ένα πρόγραμμα λόγω των καλοκαιρινών διακοπών, μπορεί να προκαλέσει μεγάλο άγχος στη σκέψη ότι θα ξεκινήσει ξανά το σχολείο. 

Ο συνδετικός κρίκος, που ενώνει τον στενό οικογενειακό κόσμο με τον μεγάλο και απέραντο κόσμο της ζωής, είναι ο πατέρας. Και όχι μόνο συνδέει, αλλά και προστατεύει τα παιδιά του να διανύσουν χωρίς φόβο το δρόμο που πρέπει, ώσπου να αποκτήσουν τη δύναμη που θα τους επιτρέψει να ανοίξουν μόνα τους πια τα φτερά τους.

Η ανάπτυξη ενός βρέφους συνδέεται στενά με τη σχέση που έχει με τους γονείς του. Το άγχος των γονέων, η συναισθηματική διαταραχή και η ανατροφή με γονείς που κάνουν κατάχρηση ουσιών μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα των γονέων και να αυξήσουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν τα παιδιά προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Η ανάπτυξη ενός βρέφους συνδέεται στενά με τη σχέση που έχει με τους γονείς του. Το άγχος των γονέων, η συναισθηματική διαταραχή και η ανατροφή με γονείς που κάνουν κατάχρηση ουσιών μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα των γονέων και να αυξήσουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν τα παιδιά προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Ετυμολογικά, η λέξη άγχος προέρχεται απο το ρήμα "άγχω" που σημαίνει πιέζω, πνίγω, ψυχικό σφύξιμο κ.α. Όταν αναφερόμαστε στη λέξη άγχος, κάνουμε λόγο για μια δυσάρεστη κατάσταση η οποία, απο βιολογικής άποψης, εξυπηρετεί τη γρήγορη ανίχνευση σημάτων που προειδοποιούν για επερχόμενο κίνδυνο. Υπάρχουν αρκετές μορφές άγχους. Το άγχος των εξετάσεων και το κοινωνικό άγχος αποτελούν τις πιο αντιπροσωπευτικές απο αυτές.

Όταν είσαι μικρός βιάζεσαι να μεγαλώσεις και όταν αυτό γίνει πια πραγματικότητα συνήθως δε σου αρέσει. Εκφράσεις, όπως «Αχ να γινόμουν και πάλι παιδί!» ή «Μα τι ωραία αυτά τα παιδικά χρόνια» πλημυρίζουν συχνά το μυαλό. Τι είναι αυτό που σε αγχώνει, όμως, τόσο και μόνο στην ιδέα ότι φορτώνεσαι άλλον έναν χρόνο στην «πλάτη» σου;

Η πιο σημαντική, η αρχέγονη σχέση στη ζωή μας είναι η σχέση μας με το Τώρα ή, καλύτερα, με οποιαδήποτε μορφή λαμβάνει το Τώρα, δηλαδή αυτό που υπάρχει ή αυτό που συμβαίνει. Αν η σχέση μας με το Τώρα είναι δυσλειτουργική, τότε αυτή η δυσλειτουργία θα αντικατοπτρίζεται σε κάθε μας σχέση και σε κάθε κατάσταση που συναντάμε. Απλώς το εγώ θα οριζόταν ως μια δυσλειτουργική σχέση με την παρούσα στιγμή.

Το εργασιακό άγχος αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως η μεγαλύτερη πρόκληση τόσο στην υγεία των εργαζόμενων όσο και σε εκείνη των επιχειρήσεων. Η υγεία και η ευεξία μπορούν να επηρεαστούν από την εργασία τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Σε βέλτιστες εργασιακές συνθήκες, η εργασία μπορεί να αποτελέσει στόχο, να δώσει νόημα για την ζωή και να προσδώσει στο άτομο ταυτότητα, αυτό-σεβασμό, κοινωνική στήριξη και υλικές αμοιβές.

«Τι είναι σημαντικότερο;» ρώτησε το Μεγάλο Πάντα «Το ταξίδι ή ο προορισμός;» «Η παρέα», απάντησε ο Μικρός Δράκος

Γράφει η συγγραφέας Barbara J. Zitwer για την επίσκεψή της στον ναό Ουνμούνσα, στη Νότια Κορέα: Η Κορέα ήταν κάποτε γνωστή ως το βασίλειο του Τσοσούν, κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Η χώρα της πρωινής γαλήνης».

Αν ζητήσετε από κάποιον να χαϊδέψει έναν ξύλινο βραχίονα, ο ρυθμός και το βάθος της κίνησης θα μεταφερθούν παντού. Αν ζητήσετε από το ίδιο πρόσωπο να χαϊδέψει έναν ανθρώπινο βραχίονα, η κίνησή του θα σταθεροποιηθεί αυτόματα σε μία ταχύτητα που είναι σχεδόν πέντε εκατοστά ανά δευτερόλεπτο. Αποδεικνύεται ότι αυτή είναι η ίδια ταχύτητα που οι άνθρωποι αξιολογούν ως την πιο ευχάριστη.

Το σύνδρομο του απατεώνα, είναι ένα από τα ενοχλητικά τρικ του μυαλού μας, που μας πείθει ότι για τον ένα ή τον άλλο λόγο, δεν ανήκουμε κάπου. Ότι για κάποιο λόγο δεν αξίζεις την επιτυχία σου.

Το PSYCHOLOGY.GR διοργανώνει μια τριήμερη online εκδήλωση για το άγχος. Πρόκειται για 8 σεμινάρια που θα διεξαχθούν online (μέσω zoom) στις 24 – 26 Νοεμβρίου 2023. Το σεμινάριο με το οποίο θα ανοίξει ο κύκλος, αφορά στο Σχεσιακό άγχος.

Το χειρότερο άγχος είναι το άγχος του να μην αγχωθείς! Υπάρχει όμως και μια άλλη όψη, λιγότερο ορατή, ύπουλη, λίγο πιο πέρα από όσα αφουγκράζονται οι αισθήσεις μας στο εδώ και τώρα, το υποσυνείδητο άγχος.

Το φαγητό τη μέρα ωφελεί περισσότερο την ψυχική υγεία, ενώ τη νύχτα μπορεί να αυξήσει την κατάθλιψη και το άγχος, συμπέρανε μια νέα μικρή αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία δείχνει ότι ο χρονισμός του φαγητού παίζει κάποιον ρόλο στην ψυχική κατάσταση ενός ανθρώπου.

«Θα το ξεπεράσεις», «Μην είσαι τόσο αρνητικός-ή», «Θετικές σκέψεις μόνο». Είναι πολύ πιθανό οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε ακούσει από τους άλλους κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτές τις φράσεις και πολλές παρόμοιες, ή ακόμα να τις έχουμε πει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Στην καθημερινή μας ζωή, όλοι βιώνουμε τραύματαμικρά ή μεγάλα. Κάποια τα προσπερνάμε , κάποια μας συνοδεύουν το υπόλοιπο της ζωής μας. Κάποιες εμπειρίες μπορεί να είναι πολύ έντονες, τρομακτικές με αποτέλεσμα να χάνουμε κάθε αίσθηση ελέγχου. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, να είμαστε θύματα παρενόχλησης, να πεθάνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή να στιγματιστούμε από έναν χωρισμό.

Κάποια στιγμή εργαζόμουν σε μια μικρή πόλη, όπου λίγοι ψυχολόγοι ιδιώτευαν και συχνά μου τηλεφωνούσε ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας, με σκοπό να συντάξω διάφορα θέματα ψυχολογίας. Ένα συγκεκριμένο τηλεφώνημα του ξεχωρίζει. Χρειαζόταν μια φράση, ένα ρητό για ένα άρθρο σχετικά με τη συναισθηματική απομόνωση.

Υπάρχουν κάποιες ψυχολογικές διαταραχές που οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν την προέλευση τους με αποτέλεσμα να επισκέπτονται γιατρούς που δε σχετίζονται άμεσα με τη θεραπεία τους. Μία από αυτές τις διαταραχές αποτελεί η περίπτωση της τριχοτιλλομανίας όπου ο άνθρωπος πολυ συχνά θα επισκεφτεί δερματολόγο κι όχι ψυχολόγο ή ψυχίατρο μιας και πάσχει από μια καταναγκαστική αφαίρεση των τριχών του σώματος (συνήθως τριχωτό της κεφαλής αλλά και από άλλα σημεία όπως φρύδια, βλεφαρίδες, χέρια, εφήβαιο) όπου γίνεται με σκοπό να κατευνάσει το άγχος του. 

Επίμονη κινητοποίηση σκέψεων, εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι, υπερένταση, θυμός, ιεροτελεστίες καθαριότητας, άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον, αδυναμία ελέγχου ή πρόβλεψης όσων πρόκειται να συμβούν, οικονομικές ανησυχίες, εμμονική παρακολούθηση ειδήσεων και αίσθημα ανηδονίας για κάποιους.

Η υπαρξιακή ψυχολογία βασίζεται στις αρχές της υπαρξιακής θεωρίας και υποθέτει ότι οι άνθρωποι έχουν επίγνωση του εαυτού τους, είναι ικανοί να αποφασίζουν και υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.  Επομένως, η παρούσα κατάσταση της ζωής τους είναι μάλλον αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών, παρά εξωγενών επιδράσεων. 

Το άγχος είναι ένα αίσθημα νευρικότητας, ανησυχίας ή φόβου που συνήθως αποτελεί συνέπεια μιας αντιλαμβανόμενης μελλοντικής απειλής. Το επίθετο υπαρξιακό δηλώνει τη συνάφεια με τις βασικές και αναπόφευκτες πραγματικότητες της ανθρώπινης ζωής.

«Είναι αυτή η ανάμνηση που με κρατάει ζωντανό, και είναι και η άλλη που μοιάζει με πρόωρο θάνατο της ευτυχίας μου» Αναμνήσεις... Ένα κεφάλαιο που στις πρώτες σελίδες καταγράφει στιγμές και τελειώνει με ολόκληρα βιώματα, και όλα αυτά υπογραμμισμένα με συναισθήματα και ανθρώπινες σχέσεις. 

Κάθε ανάμνηση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, φέρει το αποτύπωμά της στη συνείδησή μας και κουβαλάει το άρωμά της πάνω στην ύπαρξή μας, τη διάθεσή μας και τη σκέψη μας.

Η Υπεραναλυτική Σκέψη περιγράφεται με τον αγγλικό όρο “overthinking”. Πρόκειται για μια κατάσταση στην οποία το άτομο δαπανά πάρα πολύ χρόνο για να σκέφτεται γύρω από ένα πρόβλημα που έχει προκύψει ή ακόμα και μια απλή συνθήκη της καθημερινότητας.

Υπογονιμότητα.. Μία πολύ συχνή κατάσταση, πολύ πιο συχνή από ότι πολλά ζευγάρια θέλουν να παραδεχτούν, με την οποία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο ένα ζευγάρι.

Το 10-15% των ζευγαριών σε όλον τον κόσμο αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας (Deka & Sharma, 2010), με ένα επιπλέον 20% να αντιμετωπίζει αναίτια υπογονιμότητα (Anderson et al, 2010).

Την ανάγκη υποστηρικτικής - παρηγορικής φροντίδας των ασθενών με χρόνιο πόνο και άλλα βασανιστικά συμπτώματα, στους οποίους οι θεραπείες της πρωτογενούς νόσου έχουν αποτύχει, δίνοντας έμφαση στην επαναπόκτηση της ποιότητας ζωής τους, υπογραμμίζουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δύο επιστήμονες που καθημερινά έρχονται σε επαφή με τον ανθρώπινο πόνο.

«Επισκέπτομαι συνέχεια τον γιατρό διότι ανησυχώ ότι κάτι δεν πάει καλά με την υγεία μου. Την τελευταία φορά παρατήρησα ότι είχα τρέμουλο στα χέρια και τους ώμους μου. Νόμιζα πως ήταν ένα από τα πρώτα σημάδια της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας. Μου έκανε ο γιατρός τις απαραίτητες εξετάσεις και μου είπε ότι δεν υπάρχει κάτι για να ανησυχώ.