Κρίσεις Πανικού, ένα οικογενειακό πρόβλημα

Ακρόαση άρθρου......

Στην εποχή μας οι κρίσεις πανικού αποτελούν μια από τις πιο συνήθεις εκδηλώσεις άγχους στο νεανικό κοινό. Συνοδεύονται πάντα από πληθώρα σωματικών συμπτωμάτων όπως ταχυπαλμία, εφίδρωση, αίσθηση ενός γενικευμένου συναισθηματικού κενού, φόβο απώλειας της ζωής και πολλά άλλα κι έτσι μπλοκάρουν και περιορίζουν τη λειτουργικότητα του ατόμου σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ενώ στη πραγματικότητα μια κρίση πανικού δεν είναι παρά ένα σημάδι ότι οφείλουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας, τα αποτελέσματα της στο σώμα μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία και ένταση που μοιάζει στιγμιαία σαν ένα χαοτικό τέλμα. Η αλήθεια είναι πως το άτομο δε κινδυνεύει κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτής και η υστερική μορφή των συμπτωμάτων που τα χαρακτηρίζει η υπερβολή και το χάος είναι μια χρήσιμη και καλή εκκίνηση για το άτομο να αναζητήσει τις αιτίες και τους λόγους που έφεραν στη ζωή του τη κρίση πανικού.

Από εμπειρία μιλώντας η κρίση πανικού είναι ένα καλό εφαλτήριο για το άτομο να αντιμετωπίσει προβλήματα και νευρώσεις που υπάρχουν καιρό και ζητούν επιτέλους λύση.Οι οικογένειες των ατόμων που υποφέρουν από κρίσεις πανικού δυσκολεύονται να τις χειριστούν γιατί οι κρίσεις αυτές μεταφέρουν την ένταση τους σε όλο το περιβάλλον του ατόμου που νοσεί και επιπλέον πιθανά να αυξάνουν το άγχος και τη κακή διάθεση στο σύνολο της οικογένειας καθώς μια κρίση σε ένα μέλος της οικογένειας μπορεί να ανασύρει συγκρούσεις και χρόνιες οικογενειακές δυσκολίες και συνακόλουθα να προκύψει άγχος και μια αίσθηση του αβοήθητου στο σύνολο της οικογενειακής δομής.

Πάντως οι κρίσεις πανικού μπορούν εύκολα να επιλυθούν και το άτομο να ηρεμήσει και να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς κανένα πρόβλημα μέσω της ψυχοθεραπείας. Το πλαίσιο αποδοχής και η ενδοσκόπηση στις πραγματικές αιτίες των κρίσεων αυτών μπορούν και τις εξαλείψουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και το άτομο ανακουφίζεται και συχνά σύντομα ξεχνάει τη κατάσταση αυτή.

Έναρξη των κρίσεων πανικού:

Πολύ συχνά η έναρξη των κρίσεων πανικού συναντάται στις ηλικίες 16 με 20 και ο λόγος δεν είναι άλλος από το άγχος και την ανησυχία που συνοδεύει την εφιβική ψυχή η αναζήτηση ταυτότητας και ορίων στα χρόνια λίγο πριν την ενηλικίωση. Στους ενήλικους ασθενείς μια από τις πιο συχνές αιτίες εμφάνισης των κρίσεων πανικού είναι οι δύσκολες και δυσπροσαρμοστικές ερωτικές σχέσεις ειδικά εκείνες που εγκλωβίζουν το άτομο και του προκαλούν κοινωνική απομόνωση και εσωστρέφεια. Συχνά οι ασθενείς δε μπορούν να αντιληφθούν τα αίτια της δυσκολίας τους και αρνούνται κατηγορηματικά ότι η ερωτική τους σχέση μπορεί να είναι ο λόγος που τους δημιούργησε αυτή την αναστάτωση και δυσλειτουργία.

Χρειάζεται αρκετός χρόνος, ενδοσκόπηση και αυτοπαρατήρηση ώστε το άτομο να καταφέρει να συνειδητοποιήσει οτι η συναισθηματική του ζωή έχει ελλέιψεις και κενά τα οποιία με τη σειρά τους έχουν οδηγήσει σε ψυχική ένταση και άγχος που οδήγησαν σταδιακά στην εμφάνιση των κρίσεων πανικού.

Μετατραυματικό στρές:

Μια εξίσου αρκετά συνηθισμένη αιτία εμφάνισης κρίσεων πανικού είναι οι τραυματικές εμπειρίες στη ζωή ενός ατόμου. Ένα σοβαρό ατύχημα, η απώλεια ενός πολύ αγαπημένου προσώπου, μια μεγάλη ενδοοικογενειακή κρίση κ.α είναι συχνά εφαλτήρια έναρξης των κρίσεων πανικού γιατί μεταξύ άλλων τα προαναφερθέντα προκαλούν στο άτομο μια γενικευμένη αίσθηση συναισθηματικής εκκένωσης και χάος οπότε και η κρίση πανικού έρχεται θα λέγαμε σα μια κακώς νοούμενη λύση του ψυχισμού να εκτονώσει και να εμφανίσει πρός τα έξω όλη τη δυσκολία και δυσλειτουργία που ζει το άτομο εσωτερικά.

Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας συναντάμε συχνά τα αποτελέσματα στρεσσογόνων καταστάσεων οι οποίες θέλουν ιδιαίτερα προσεκτικούς χειρισμούς από τη πλευρά του ψυχοθεραπευτή ουτώς ώστε το άγχος που θα προκύψει απο την ανάλυση του συμβάντος να είναι ανάλογο με το ποσό άγχους που το εκάστοτε υποκείμενο μπορεί να δεχτεί και να αντιμετωπίσει.

Φαρμακευτική αγωγή και κρίσεις πανικού:

Πολύ συχνά κατά τη διάρκεια των κρίσεων πανικού οι ασθενείς καταφεύγουν στη λύση της φαρμακευτικής αγωγής με σκοπό την άμεση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων ακραίου άγχους που χαρακτηρίζει τις κρίσεις αυτές. Προσωπικά δεν έχω κάποιο λόγο να διαφωνίσω με τη φαρμακευτική αγωγή ώς λύση όμως χρειάζεται προσοχή ως προς τη διάρκεια λήψης και το είδος της αγωγής καθώς πολύ συχνά συναντάμε τη συναισθηματική εξάρτηση του ατόμου από την αγωγή του και την άρνηση να τη διακόψει όταν χρειάζεται με το φόβο ότι τα συμπτώματα των κρίσεων πανικού θα επιστρέψουν.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΞΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ
3 Μήπως μεγάλωσες και εσύ με γονείς που ήταν απόμακροι; Δύστροποι; Εγωκεντρικοί; Απορριπτικοί; Ελεγκτικοί; Επικριτικοί; Μη-διαθέσιμοι;
Ανακάλυψε τους τέσσερις τύπους τοξικών-ανώριμων γονέων

Εδώ όμως προκύπτει ο εξής προβληματισμός.

Εάν το άτομο στηριχθεί στα αποτελέσματα της αγωγής πώς θα μπορέσει να τα διαχωρίσει από τα αποτελέσματα της προσωπικής του δουλειάς με τον εαυτό του κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας του;

Επίσης ποιο μπορεί να είναι το κέρδος της σιγουριάς που προσφέρει μια φαρμακευτική ουσία σε σύγκριση με το κέρδος που προκύπτει απο τη προσωπική νίκη και επικράτηση επί των συμπτωμάτων των κρίσεων πανικου; Σε κάθε περίπτωση μια ολιστική αντιμετώπιση που συνδυάζει αυτό που είναι εξατομικευμένα σωστό για τη κάθε ξεχωριστή περίπτωση ασθενείας είναι και αυτό που θα δώσει τα καλύτερα και πιο σταθερά σε βάθος χρόνου αποτελέσματα λύσης στο πρόβλημα.

Κοινωνική ζωή και κρίσεις πανικού:

Ένα από τα μυστικά στην αποθεραπεία και αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού είναι η κοινωνικοποίηση και η επαφή του ατόμου με τη ζωή. Οι κρίσεις πανικού έρχονται σαν ένα σκοτεινό εμπόδιο για το άτομο και υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσουν στην απομόνωση και την απομάκρυνση του ατόμου από τον κοινωνικό του περίγυρο και της επαφές του.

Όσο κι αν ακούγεται δύκολο και κάποιες φορές ουτοπικό για το άτομο που υποφέρει από κρίσεις πανικού να συνεχίσει να ζεί κανονικά, εντούτις η προσπάθεια να συνεχίσει και να μην εγκαταλείψει τη ζωή δίνουν σαφώς μια καλύτερη και πιο σύντομη πρόγνωση θεραπείας απ΄οτι η εσωστρέφεια και η παραίτηση. Το μυστικό στη θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι το άτομο να συνεχίσει τη ζωή του όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα και πιο κόντα στην εικόνα που αυτή είχε πριν την έναρξη των κρίσεων.

Ο ασθενής είναι καλό να πιέσει λίγο τον εαυτό του στο να μην υποκύψει στη σφοδρότητα των συμπτωμάτων της κρίσης πανικού και πολύ σύντομα, σε συνδυασμό πάντα με τη ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση τιου προβλήματος, θα είναι σε θέση να ζει τη ζωή του με αισιοδοξία και οι κρίσεις σταδιακά θα μειώνονται σε ένταση, χρόνο και συχνότητα.

Συμπερασματικά:

Το αίτημα και η επιθυμία του ατόμου να λύσει το πρόβλημα του είναι ο πλεόν καθοριστικός παράγοντας που οδηγεί στη λύση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων όσο σοβαρά και έντονα και αν είναι αυτά.