Η θεραπευτική παρουσία ορίζεται εν μέρει ως η διαδικασία πρόσκλησης ολόκληρου του εαυτού στη συνάντηση με έναν πελάτη, να είμαστε ολοκληρωτικά στη στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, πνευματικά και σχεσιακά.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των ανθρωπιστικών και υπερπροσωπικών θεραπευτικών προσεγγίσεων είναι ότι ο/η θεραπευτής/τρια πρέπει να δουλεύει συνεχώς με τον εαυτό του/της και να μην στηρίζεται μόνο σε κάποιες τεχνικές και θεωρίες.

…θέλω να παρουσιάσω δύο ιδέες:
(1) Θέλω να διατυπώσω ποιός πιστεύω ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που παρεμποδίζει την επικοινωνία και έπειτα (2) θα ήθελα να παρουσιάσω ποιός από την εμπειρία μας έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος βελτίωσης ή διευκόλυνσης της επικοινωνίας.

Στις μέρες μας, η παλέτα των διαθέσιμων ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων με τις διάφορες παραλλαγές τους είναι απέραντη και δυστυχώς λαβυρινθώδης.

Υπάρχουν ψυχοθεραπείες που είναι υπεύθυνα στηριγμένες σε ξεκάθαρα και δομημένα συστήματα σκέψης, με σαφείς αρχές, στόχους και μεθοδολογία, ενώ η πρακτική τους πλαισιώνεται από έγκυρα θεσμικά όργανα και προϋποθέτει συστηματικές, μακρόχρονες, δαπανηρές και επώδυνες σπουδές.

Η Φυσική και η Ψυχολογία είναι δύο εκ πρώτης όψεως επιστήμες με διαφορετικό αντικείμενο μελέτης. Η ανάγκη για περισσότερη εξειδίκευση στις σύγχρονες επιστήμες δεν επιτρέπει τη συνάντηση πεδίων, ιδιαίτερα αν το ένα ανήκει στις θετικές και το άλλο στις ανθρωπιστικές.